Wednesday, March 30, 2011

මේං මූ මට ගහල . . . .

1992 - 1999 කියන්නෙ මම හිතන විදියට මගෙ ජීවිතේ චාටර්ම කාලෙ (දැනුත් චා තමයි . . . .  ඒත් ඔය කියන කාලෙ චාමැක්ස්). නුගේගොඩ, කෝට්ටෙ, මිරිහානෙ, පාගොඩ . . . වලියක් කොතනද . . . . මම එතන . . . ගැහුවට වඩා ගුටි කෑව තමයි . . .  ඒත් කොල්ල නෙමේ අතෑරියෙ . . . 
අපරාදෙ කියන්න බෑ මගෙ අම්මයි තාත්තයි කවමදාකවත් ඇහුවෙනෑ ඇයි මූන ඉදිමිලා තියෙන්නෙ . . . ??? ඇයි ඇස් වටේ කලු වෙලා තියෙන්නෙ . . . ?? මොනව වෙලාද තොල් පැලුනෙ . . .?? එස්සෙට් රා . . . 


මේ සිද්දිය උනේ 1995දි. දවසක් හවස හයට, හතට විතර මගෙ අතිජාත මිත්‍රය සුදූ එහෙමත් නැත්තං ලේන උගෙ 11ශ්‍රී ආට එකේ අපේ ගෙදර ආව. වාහනේ තව එක මිත්‍රයෙක් හිටිය අසිත (ඇත්ත නම නෙමේ) කියල. සුදුව කඩාගෙන මගෙ කාමරේට ආව . . .
සුදූ: මචං ඕනෙ . . . පාඩං කරනවද ?
මම: ඔවු. ඇයි ?
සුදූ: පොඩි වැඩක් තියනව ටිකක් ගිහින් එමුද ?
මම: (සුපුරුදු පරිදි) හා


දැං තුන්දෙනා ආට එකේ යනව. මම ඒ දවස්වල හිටියෙ නුගේගොඩ, පාගොඩ පාරෙ දියවන්නා උද්යානෙ. අසිතය හිටියෙ ඊට අල්ලපු පාරෙ (කීරකො‍ටුව වත්තෙ). 
සුදුව ආට එක ගිහිං සද්දෙට බ්‍රේක් පාරක් හෙම ගහල නැවැත්තුව කීර කො‍ටුවට එහා ලේන් එකේ ගෙයක් ඉස්සරහ. හරියටම අසිතයගෙ ගෙදර මායිමට සෙට් වෙන ගෙදර.


මම: ඇයි බං මෙහෙ ආවෙ ?
සුදූ: අසිය . . . කියපං බං මූට
අසිත: මෙහෙ ඉන්න පඩ කැ*ය මට හෙන සද්දයක් දැම්මනෙ බං මේ ලඟදි . . . දෙකක් අනින්න ආවෙ . . . . 
මම: හා . . .
සුදූ: මචං අසිය . . . උඹ හිටපං වාහනේ . .  මමයි ඕනෙයි බලාගන්නං . . . .


චන්ඩි දෙන්න එලියට බැස්ස . . . දැම්ම සද්දයක් . . .  ගෙදර එකා ආව . . . . හෙන සද්දයක් දාගෙන. ඇදල ගත්ත . . . අහල පහල එවුං ඇවිත් බේරනකං නෙලුව.
ඒ කතාව එතනින් ඉවරයි . . . .


හොඳම කොටස සෙට් වෙන්නෙ 2010දි. 
මම ජා ඇල නතර වෙලා හිටිය තැන හැමදාම හවසට කට්ටිය සෙට් වෙනව. රට බීම වෙලදාම කරපු රංගන කියල මරු පොරකුත් හිටිය ඔය සෙට් එකේ . . . මූට කාලෙං කාලෙට මරු මරු බුවාල සෙට් වෙනව හැබැයි ඔක්කොම පිං අඩි කාරයො. දවසක් අපි සෙට් වෙලා ඉන්නකොට මෙන්න රංගනය එනව තවත් සද්දන්ත පොරක් එක්ක. හප්පේ බලන්න එපැයි ඇඟේ තිබුන පච්චා ටික . . . මුලු සත්තු වත්තම උගෙ අත්දෙකේ. රංගනය මූව අපිට අඳුන්වල දීලහෙම බීමට සෙට් උනා. කොල්ලට ඩිලා කියමුකො . . . ටික වෙලාවකින් . . . 


රංගන; මචං ඕනෙ . . . මූත් නුගේගොඩ සිරාම කොල්ලෙක් තමයි
මම: ඇත්තද ? මචං උඹ නුගේගොඩ කොහෙද ?
ඩිලා: පාගොඩ දර්මදූතෙ පාරෙ මචං . . .  උඹ දන්නවද ඒ ඒරියා එක ?
මම: ඔවු ටිකක් විතර දන්නව. දර්මදූතෙ පාරෙ කොයි හරියෙද ?
ඩිලා: පාගොඩ රෝඩ් එකෙන් ඇතුලට යද්දි සෙකන්ඩ් බෙන්ඩ් එකේ ලෙෆ්ට් සයිඩ් එකට තියන ලේන් එකේ ලෙෆ්ට් සයිඩ් එකේ තර්ඩ් බ්ලොක් එක මචන් . . 
මම: අඩේ ඔය කියන්නෙ අර අසිතයගෙ ගෙවල් වලට එහා පැත්තෙ නේද?
ඩිලා: ඔවු මචන්. උඹ දන්නවද ඌව?
මම: ටිකක් විතර
ඩිලා: මට නං පේන්න බෑ ඌව. හෙන සයිස් එක උගෙ. මම ඌට ගහලත් තියනව කොලේජ් යන දවස් වල . . .
මම: නෑ . . . ???
ඩිලා: ඔවු බන් . . .  දවසක් ඌ තව එවුං දෙන්නෙක් එක්ක ට්‍රයිශෝ එකකින් අපේ ගෙදර ඇවිත් මට සද්දයක් දැම්මනෙ . . . . මම දුන්න තුන්දෙනාටම දුවන්න . . . .


මම:(@%$%^*(*^&$%%^)


මේං මූ මට ගහල . . . .

Thursday, March 17, 2011

අ.පො.ස. (සා.පෙ)

ඊයෙ පෙරේද O/L ප්‍රතිඵල පිට උනානෙ. 
     දෙතුන් දෙනෙක්ගෙ ඇරුනම අහන අහන එකාගෙ ප්‍රතිඵල ගන්නම දෙයක් නෑ කියල තමයි කියන්නෙ. අනේ මං දන්නෑ මුංට මොනා වෙලාද කියල මේතරං A පස්සෙ පන්නන්නෙ.
     ඊයෙ බාප්පගෙ ගෙදර නිකං මලගෙයක් වගේ. නංගිට A දෙකලු තියෙන්නෙ. බාප්පයි පුංචියි නිකං පරල වෙලා වගේ අර කෙල්ලව කන්න හදන්නෙ. පවු . . . ඒත් මම කියල මොනා කරන්නද ??
     මට මතක් උනේ මම O/L කරපු හැටි. මුලින්ම මම O/L වලට පංති ගියේ නුගේගොඩ ඇල්ෆා එකට. ඒකත් ඉගෙනගන්න නෙමේ. සොමියට. 11 වසරෙදි එක දවසක් නුගේගොඩ Y.M.B.A. එකේ තිබුන ජයනෙත්ති සර්ගෙ ගණිතය පංතියෙදි නාවල ආනන්දෙ කෙල්ලෙකුට (වැද්දි) රබර් ගෙම්බෙක් දාල එතනින්ම මගෙ ඇල්ෆ ගමන ඉවර උනා. ඊට පස්සෙ අපේ ගෙදරට ඇවිල්ල සිංහලයි සමාජ අධ්්‍යයනයයි ඉගැන්නුව ප්‍රියන්ත අයිය. ගණිතයට පංතියක් හොයාගත්ත රත්මලානෙන්. (කරුනාරත්න සර් ගෙ පංතිය), විද්යාවට කරුනාරත්න සර්ගෙ අල්ලපු ගෙදර ඉන්න අංජලී ටීචගෙ පංතියට ගියා. ඔන්න ඕක තමයි මගෙ O/L ටියුෂන් ඉතිහාසය.
     ඉස්කෝලෙ ගැන නං කියලම වැඩක් නෑ. ශාස්ත්‍රාලෙ මගෙ පංතිබාර හිටපු කන්නංගර ටීචයි, අංශ භාර හිටපු ම*** ටීචයි පුලුවං තරං දත කෑව මාව ඉස්කෝලෙන් එලියට දාන්න. ඇත්තටම මට ඉස්කෝලෙ යන්න ආසාවක් ඇති කලේ අපිට ගණිතය උගන්නන්න ආපු ක්‍රිෂ්නරත්න ගුරු පියතුමා. එතුමට මම අදත් දෙවියෙකුට වගේ ගරු කරනව. දන්න කාලෙක ඉඳන් ගණිතයට ලකුනු 15කට වඩා නොගත්ත මම O/L වලට C පාස් එකක් ගත්තෙ එතුම නිසයි.
     කොහොම හරි අන්තිමට අපේ ප්‍රතිඵල නිකුත් උනා. දැං වගෙ ජංජාලෙං ප්‍රතිඵල බලන්න බෑ නෙව ඒකාලෙ. ඉතිං අපි ඔක්කොම ඉස්කෝලෙට ගියා වැඩ සහ කිඩ මොන වගේද කියල බලන්න.
ප්‍රතිඵල ලේඛනය ඉස්කෝලෙට ගේන්න කලිං ගෙනිහින් තියෙන්නෙ ම*** ටීචගෙ ගෙදරට. අපේ පංතියෙ සෙට් එක අනිත් එවුංට හොරෙංම ගියා ම*** ටීචගෙ ගෙදරට. දැං ටීච අපිට නිල නොලත් ප්‍රතිඵල කියන්න ලෑස්ති වෙනව. ටීච බැලුව කට්ටිය දිහා, දැක්ක මාව. . . .
සද්දෙට කිවුව . .


"අපි එහෙනං F 8කින්ම රිසාල්ස් කියන්න පටංගමු නේද ළමයි . . . . මට කියන්න බලන්න ඕනමැන්ටල්ගෙ ඉන්ඩෙක්ස් නම්බර් එක "


මමත් ඉතිං කිවුව . . . වෙන මොනව කරන්නද . . . . හැබැයි ටීච ඒ වචන ටිකෙන් මාව අදින්න පුලුවන් උපරිම පහලටම ඇදල දැම්ම.
අවසානයේ ප්‍රතිඵල කියල ඉවරවෙද්දි ටීචගෙ ඇස් දෙකට ඔලුවෙ යන්න වෙන උඩක් ඉතුරුවෙලා නෑ . . . . එතන හිටපු සෙට් එකෙන් මගෙ තමා හොඳම ප්‍රතිඵල.
මම ටීචට ස්තුති කරල කකුල් දෙක අල්ලල වැඳල ගෙදර ආව.
හැබැයි හිතාගත්ත A/L ප්‍රයිවෙට් කලත් මේ ඉස්කෝලෙන් නං කරන්නෙ නෑ කියල.

Monday, March 7, 2011

ලස්සන වසිලීස්සා සහ රස කතා . . .

පැතුම්ගෙ අන්තර්ජාලයේ මගේ බිත්තියෙ තිබුන "රෑට නැති නුවණ උදේට ලබා දෙන ලස්සන වසිලීස්සා" පෝස්ට් එක කියෙවුවට පස්සෙ ඒකට ලියපු කොමෙන්ට් එක ටිකක් විතර දිග වැඩි උනා. ඉතිං මම හිතුව ඒකට තව කෑලි ටිකක් එකතුකරල මගෙ බ්ලොග් එකේ පෝස්ට් එකක් විදියටම දාන්න.



මුහුදු වෙරලෙ මහ විසාල
ගසකි ඕක් හරිතවර්න
පන්ඩිත තඩි බලල් රාල
බැඳ ඇත යදමින් ස්වර්න . . . .
ගීත ගයයි ගස වටේට
යමින් වමෙන්
කතා කියයි දකුනු දෙසට
යමින් සෙමෙන් . . .
                 අලෙක්සාන්දර් පුෂ්කින්, රස කතා


ගොඩාක් පරන මතකයක් අලුත් උනේ. . . .


රස කතා සහ ලස්සන වසිලීස්සා කියන්නෙ අදටත් මගෙ කැමතිම කතා පොත් දෙකක්. මට මතකයි මමයි මගෙ මල්ලියි පොඩි කාලෙ අපේ ආච්චි අපිව නිදිකරවන්න කියන කතා සෙට් එකේ තියන "මුවන් තිස්ස" ගෙ කතාව . . . . ඒක හරියටම සිමියොලා හත්දෙනාගෙ කතාව වගේමයි . . . නං ටිකයි ස්තාන ටිකයි විතරයි වෙනස්. මම හිතන්නෙ අපි පැවතෙන්නෙත් ස්ටෙප්ස් තනබිම් හරහා සංක්‍රමනය උන ජනකොටසකින්ම වෙන්න ඇති . . . . නැත්නම් කොහොමද මගෙ ආච්චි ඉස්කෝලෙක තියා පිරිවෙනකවත් ගෙනගන්නෙ නැතුව ඔය කතා දන්නෙ. ආච්චි නං කියන්නෙ ඒ කතා කියල දුන්නෙ ආච්චිගෙ ආච්චි කියලයි. ඔය කියන ඉතිහාසෙ හරි නං . . . . ඒ වෙනකොට ලස්සන වසිලීස්සා පොත රුසියාවෙ වත් මුද්‍රනය කරල තියෙන්න නැතුව ඇති.


"රස කතා" කියන්නෙත් ඒ වගේම ලස්සන කතා රුසියන් කතා එකතුවක්. 19වෙනි සියවසේ හිටපු සම්භාවනීය ගත්කතුවරු වන අලෙක්සාන්දර් පුෂ්කින්, ව්ලද්මීර් දාල්, ව්ලද්මිර් ඔදොයෙවුස්කි, කොන්ස්තන්තීන් උෂීන්ස්කි, සහ තවත් කිහිප දෙනෙක් ගෙ ලමා කතා මේ එකතුවට ඇතුලත් වෙලා තියනව. මේ කතා එකතුවෙන් වඩාත්මමගෙ සිත ගත්ත කතාව තමයි "රතු මල හෙවත් පුංචි අලෝනාගේ කුසුම" කියන කතාව. බටහිර සාහිත්්‍යයේ එන beauty and the beast කියන කතාවට ගොඩක් විතර සමානකම් දක්වන කතාවක්. කැලෑවෙ සැඟවිලා තිබුන කිසිම මිනිසෙක් නැති අලංකාරමාලිගයෙ ඉන්න මහ බයානක රකුසෙක් වැනි ඒ දැවැන්තයා අහම්බෙන් තමන්ගෙ මාලිගයට ආපු වෙලෙන්දාට ඉතාමත් උසස් විදිහට සංග්‍රහ කරත් ඒ වෙලෙන්දා තමන් ඉතා ආදරෙන් බලාගත්ත . . . . තමන්ට තිබුන එකම සතුට උන රතු මල කැඩුවට පස්සෙ කලබල උන හැටි . . . . පස්සෙ ඒ වෙලෙන්දගෙ පොඉඩ්ම දුව හෙවත් අලෝනා මේ මහ බියජනක පෙනුමක් තියන දැවැන්තයත් එක්ක ඒ මාලිගයේ සතිටින් කාලය ගත කරන හැටි . . . . කතාව කියවන ඕනෙම කෙනෙකුට එකවරම හිතේ චිත්‍රපටියක් වගේ මැවිල පේන විදියට නිර්මානය කරල තියනව.


අලෝෂා බේරගන්න කලු කිකිලි පාතාලයේ ලෝකයේ ඇමති වරයෙක් බව දැනගැනීම . . . පාතාල ලෝකයේ රජතුමා අලෝෂාට පාඩම් මතු ඔක්කොමහකයේ තියාගන්න තෑගි දෙන අරුම පුදුම වී ඇටය . . . .


පුංචි මීෂාට මුනගැහෙන ඩින්ඩින් නගරයේ වාසය කරන පුංචි සීනු පොඩිත්තන් . . .


තමන් ආදරය කරන මෙගේරි ව විවාහ කරගන්න අදහසින් ධනවතෙක් වෙන අෂීක්-කරීබ්. අවුරුදු හතකට පස්සෙ ආපහු තිප්ලිස් නගරය බලා එද්දි අෂීක්-කරීබ් ට මුන ගැහෙන සුදු අසරුවා . . . ඒ අසරුවා අෂීක්-කරීබ් ට දෙන මහ පුදුම පස් මිට අවුරුදු හතක් තිස්සෙ ඇස් අන්ද වෙලා හිටපු කෙනෙක්ට නැවත ඇස් පෙනීම ලබාදෙන ආකාරය. . . .


ගෙදරින් පන්නපු තඩි බලලව පෙන්නල කැලේ සත්තු ඔක්කොම බය කරපු කපටි හිවල් හමිනේ . . . .


තමන්ට උන අසාදාරනය මුලු නගරෙටම කියපු උස්දොන් ගෙ වාත වේග කියන අස්සයා . . . .


ඔය වගේ කතා ගොඩක එකතුවක් තමයි රස කතා කියන්නෙ. මේ හැම කතාවකින්ම ලමා මනසට කාවද්දන පනිවිඩයක් තියනව . . . ඒ තමන්ගෙ රටට ආදරය කලයුතු බව සහ යහපත් ගති පැවතුම් තියන දෙමාපියන්ට, වැඩිහිටියන්ට සලකන අය හැමදාම දිනන බව.


මම පොඩි කාලෙ අපේ අල්ලපු ගමේ (‍තෝරවතුරෙ) පුස්තකාලෙන් මේ කතා පොත් දෙක කියෙවුවට පස්සෙ ආයෙම කියවන්න ලැබුනෙ 2002 අවුරුද්දෙ කැම්පස් එකේ යාලුවෙක් (කිරා) පොත් දෙකම අරගෙන ආපු වෙලාවක. එදා ඉඳල කොහොම හරි මටම කියල ලස්සන වසිලීස්සා පොතක් හොයාගන්නව කියල හිතාගත්ත. කොහොම හරි ලස්සන වසිලීස්සා පොතේ සිංහල එකයි ඉංග්‍රීසි එකයි දෙකම හොයාගත්ත.


කාට හරි ලස්සන වසිලීස්සා පොත ගන්න ඕනෙම නං .. . . මෙන්න තැන . . .


ප්‍රගති ප්‍රකාශන නිවස
අංක 91 ආචාර්ය ඇන්. ඇම්. පෙරේරා මාවත,
කොලඹ 8.


හොයාගන්න බැරි අය ඉන්නව නං . . . . අහන්න පාර කියන්නං. . . .


Friday, March 4, 2011

තුන් යහලු වික්‍රමය

මගෙ මිත්‍රයො තුන් දෙනෙක් එකෙක් අලුතින්ම කාර් එකක් ගත්ත ප්‍රීතිය සමරන්න නුවර එලියෙ ට්‍රිප් එකක් ගියා. 
තුන් දෙනාගෙ සමරිය මෙහෙමයි . . .එකෙක් ලංකාවෙ ප්‍රදාන නගරයක බිස්නස් කරන කෝටිපතියෙක්. අනිකා ඒ පලාතෙම ඉස්සො ගොවිපලක (අක්කර 200ක් විතර) අයිතිකාරයෙක් (දැං මන්ත්‍රී කෙනෙක්). අනිකා සැටලයිට් ආංඩුවෙ හෙන ප්‍රබල ඇමතියෙක් ගෙ පුතෙක්. මරුම ගස් ගොබිලො තුන් දෙනා. කියල වැඩක් නෑ එකාට එකෙක් පරදින්නෙ නැති හරක් සෙට් එක.


තුන්දෙනා කිරි කිරි ටොයිය BMW එකේ නුවර එලිය පුරාවටම පැය ගානක් තිස්සෙ ගොං හොයල හොයල කොහොම හරි පාන්දර දෙකට විතර දෙන්නෙක් හොයාගෙන හෝටලේට ගෙනල්ල. 


හොඳම කොටස . . . . එක කෙල්ලෙක් මූනවත් බලන්න බැරි ගඳම ගඳ අජූව මොඩල් එකක් . . . අනිත් කෙල්ලට අහවල් අසනීපෙ . . .


යාලුවො තුන් දෙනා එක ඇඳක නිදාගෙන කෙල්ලො දෙන්න අනිත් ඇඳේ නිදාගෙන  . . .උදේම සල්ලිත් අරගෙන මුන්ට කියල ටවුමටම ඩ්‍රොප් කරගෙන.
මට කාටවත්ම කියන්න එපා කියල ඔය විස්තරේ කිවුවෙ ඔය ඉස්සො ගොවිපලේ අයිතිකාරය.