මංජුගේ අපේ කතා

මම කලිං ලියපු ජීවානුහරනය පෝස්ට් එකේද කීවනෙ ඇන්ටි සහ මංජු ඉන්න තව කතා ගොඩක් තියනව කියල . . . ඉතිං සුරංගය සුරේ දියේ දාපු සිද්දිය තරං රහක් නැතිඋනත් මෙන්න තව කෙටි කතා ටිකක්.



රොෂාන්
රොෂාන් කියන්නෙ මගෙ එකම සහෝදරය. මම දන්නව ඌ මේක කියවන්නෙ නෑ කියල . .  ඒකයි බය නැතුව ලියන්නෙ. මල්ලි ඒ දවස්වල පුරුද්දක් කරගෙන තිබුන රෑට රෑට ඇන්ටිලෑ ගෙදරට පනින්න. හරියටම කීවොත් රෑ 10.30ට විතර. මොකද ඒවෙලාවට අංකල් කුනුවෙන්න ඩෝප් එක දාල නිදි නිසා. මේ කියන දවසෙත් මූ පැන්න. මම ඒ වෙලාවෙ රෑ බත් එක කන්න අරගෙන ටීවී එක බල බල හිටියෙ.


ගෙවල් වල පිහිටීම කීවොත් අපි හිටපු පාර සුරංයගෙ ගේ ඉස්සරහිං දෙකට බෙදෙනව. ඒ පාරවල් දෙක ඉවරවෙන තැන් දෙක ආයෙ තව පාරකිං සම්බන්ද වෙනව. හරියටම බැලුවොත් ත්‍රිකෝනයක් වගේ. මැද තියෙන්නෙ පොඩි ග්‍රවුන්ඩ් එක. වම් පැත්තෙ පාර ඉවරවෙන්නෙ අපේ ගෙදරින්. දකුනු පැත්තෙ පාර ඉවරවෙන්නෙ ඇන්ටිගෙ ගෙදර ඉස්සරහින්. ඇන්ටිලාගෙ ගෙදරත්, අපේ ගෙදරත් අතර තිබ්බෙ එක හිස් ඉඩමක් සහ සංජීව අයියලගෙ ගෙදර. ඇන්ටිගෙ ගෙදරට ඉස්සරහ ගෙදර කලවං මස්ලගෙ (උගෙ නම මොකද්ද කියල මම අදටත් දන්නෑ).


ඒ දවස්වල අම්ම නැති උනාට පස්සෙ අපේ ගෙදර සෙටප් එක හැදිල තිබුන විදියටම ඒ වෙලාවෙ තාත්ත බොන්න ගිහිං, මම බත් කනගමං ටී.වී. එක බලනව. . .  මල්ලි කොටුව පැන්න. සාමාන්‍යෙයන් කොටුව පැනල ගෙදර එන්න මල්ලිට පැයකට කිට්ටු කාලයක් ගියත් එදා මූ විනාඩි පහ යද්දි හති දාගෙන ගෙදර ආව. මොකද උනේ කියල අහද්දි ඒකටවත් උත්තරයක් නොදුන්න මූ සුටුස් ගාල නාන කාමරේට ගිහිං ඇග තෙමාගෙන, තුවායත් ඇදං ඇවිත් මගෙ අතේ තිබ්බ බාගෙට කාපු කෑම එක උදුරගෙන කනගමං කියනව "අයියෙ මොකා ඇවිල්ල ඇහුවත් තමුසෙ කියනව මම ගෙදරමයි හිටියෙ" කියල. වෙන මොකුත් ඇහුවට කිවුවෙ නෑ.
සීන් එක පහුවදා මට කීවෙ කලවං මස්.


කලවං කීව විදියට, එදා අංකල් බීල නෙමේ ඉදල තියෙන්නෙ. රෑ ඔය කියන වෙලාවෙ අංකල් කලවංලෑ තාත්තත් එක්ක පවත්නා තත්වය ගැන චැටක් දාගෙන ඉඳල තියෙන්නෙ කලවංලෑ ගෙදර ඉස්තෝප්පුවෙ. අංකල් කලවංලෑ තාත්තට කියනවලු "මේ රෑට රෑට ගෙදරට පනින එකා මොකාද කියල අතටම අල්ලගන්න ඕනෙ. අර ඉස්සරහ ගෙදර රොෂාන් තමයි මේකට මට සැක" කියල. අංකල් ඒ ටික කියද්දිම කලවංලෑ තාත්ත බක බක ගාල හිනාවෙන්න පටං අරගෙන. ඒ සීන් එකට හොල්මං වෙලා හිටපු අංකල්ට බොහොම අමාරුවෙන් හිනාව නවත්තගත්ත කලවංලෑ තාත්ත අත දික්කරල පෙන්නල සංජීව අයියගෙ ගෙදරයි ඇන්ටිලෑ ගෙදරයි අතර තියන හිස් ඉඩම.


ඩිම් වෙලා බලපු අංකල් දැකල තියෙන්නෙ හිස් ඉඩමෙ තියන කෙහෙල් පදුර පිටිපස්සෙ ඇන්ටිව වඩාගෙන මොනවද කර කර හිටපු රොෂාන්ව !


එතනින් එහාට වෙච්ච දේවල් තමා මේ පෝස්ට් එකේ උඩ ලියල තියෙන්නෙ.


පොඩියන්, සුනිමල් සහ ලැයිසා
මේ තුන්දෙනාම ඇන්ටිලාගෙ අසල්වැසියො. වයස් මට්ටම පිලිවෙලින් අවුරුදු 16, 15, 13 විතර ඇති. පොඩියන් ඇන්ටිගෙ රෙගියුලර් කස්ටමර් කෙනෙක්. සුනිමලුත් ඉඳල හිටල ඇන්ටිලෑ පැත්තෙ ගාටනව අපි දකිනව. කලිං ගිහිල්ල නැති උනාට ලැයිසගෙ හිතේ තිබ්බ ලොකුම ආසාවක් තමයි ඇන්ටිත් එක්ක හනිමූන් යන්න. ඔය ඉල්ලීම දෙතුන් වතාවක්ම මට ඉදිරිපත් කලත් මම කැමති උනේ නෑ මූ පොඩි එකෙක් නිසා. මට කියල කියල බැරිමතැන තමයි ලැයිස මේ ගමන යන්න අනිත් උං දෙන්නව කැමති කරවගෙන තියෙන්නෙ ඒකත් උං දෙන්නට සල්ලි දීල. 


හොඳ නැකත් දිනයක් එහෙම බලල තුන්දෙනා ඇන්ටිලාගෙ ගෙදර ගියා. හොඳ නැකත් දිනයක් කියන්නෙ මම හරි මල්ලි හරි පේන්න නැති දිනයක්. මොකද ගමේම කොල්ලො දැනං හිටිය ඔය ගෙදෙට්ට රිංගද්දි උංගෙ දෙමාපියො දකිනවටත් වඩා විනාසයක් වෙන්නෙ කියල අපි දෙන්නගෙන් එකෙක් දැක්කොත්. අපි දෙන්න සීන් එක දැක්ක කියන්නෙ ** ටික වේලෙන්නත් කලිං සීන් එක පත්තරේ වැටෙන විත්තිය හැමෝම දන්නව. 


ඇන්ටිගෙයි මංජුගෙයි තියන හොදේ තමයි කෙරෙන්න ඕනෙ වැඩේ ගැන තෙපරබබා ඉන්න ඕනෙ නැතිකම. යන එකා වැඩේ කියාගන්න බැරුව ඇඹරෙනවනං, ඇන්ටි කෙලිංම ඌව ඇදගෙන ලගම තියන ඉඩේ හාන්සි වෙනව. 


අදාල දවසෙ අපේ යාලුවො තුන්දෙනා මටයි මල්ලිටයි හොරෙන් ඇන්ටිලෑ ගෙදරට පැන්න. කොච්චර හොරෙන්ද කීවොත් ඒවෙද්දි ලෝඩ්ස් ග්‍රවුන්ඩ් එකේ සෙල්ලං කරන්න එන කොල්ලො හෙනසෙට් එකක් අපි දෙන්නත් එක්ක ඇන්ටිලෑ ගේ වටලල වෙන සීන් එක බලං හිටියෙ. පොඩියනුයි මංජුයි විතරයි අපි ඉන්න බව දන්නෙ. සුනිමලා ගෙදරට පුරුදුකාරය නිසා ගිය ගමං ටීවී එක දාගෙන වාඩි උනා. ලැයිස දොර ගාව ඇඹරෙනව. පොඩියන් ඇන්ටිට කතා කරල කිවුව "ඇන්ටි මෙයාට ඇන්ටිට *** ඕනෙලු" කියල. ඇන්ටිත් හිනාවෙලා අරූගෙ අතින් ඇදගෙන කාමරේට ගියා. තප්පර ගානයි . . .  ලැයිස විදල ආව සාලෙට.


පොඩියන් : ඇයි මචං මොකද්ද අවුල ???
ලැයිස : (ගොත ගසමින්) නෑ . .  මචං . .  සුනිමල්ට කරන්න කියපං මට බලං ඉන්න තිබුනම ඇති !   


(ඒ වෙලාවෙ ආපු හූවට නුගේගොඩ හෙල්ලුනාද කොහෙද)


තව කතා බර තියනව . . .  මතක්වෙන හැටියට ලියන්නං